سوم شعبان

سوم شعبان
آمده ماه منور نام او شعبان بود
ظلم و جور از نام او در زمره نقصان بود
نیمه شعبان دو نیم است میم محمد(ص) نون نوح
هر دو یکباره برآیند کفر و کین ویران بود
شین به شمشیر است اشاره در کف عین علی
به یکسان بودن مردم در آن دوران بود
ای دل رنجیده مردم ز فخر خاطر بدار
صاحب این نیمه شعبان تو را سامان بود
نام شعبان همچو شهباز بلند پرواز است
قبضه قدرت در آن چنگالا چون شیران بود
هر تنی نامش مسلمان اشتیاقش بر وصال
همچو ساغر کرده صیقل تیغ او برّان بود
چون به نام زاده شعبان شد واقف عدو
سعی در خاموشی طغیان هر خوبان بود
ای اله اذنش بده تا نور تو گردد عیان
چشم بد بینان عالم بعد از آن حیران بود
مرحمی بر سینه افسرده حالان کن روان
بعد از آن مدت زبان محمد تو گویان بود
زاهدا اختر شعبان بتابد بر دلت
شیعیان منتظر کودک شعبان بود