طوفان عشق

طوفان عشق
دست از سرم برآمد و جودم نمی دهد
آه از دلم رمیده نوایم نمی دهد
سر شد زین طریق به درگاه ایزدی
فریاد الامان شد امانم نمی دهد
آهم برآمد از غم طوبی و کوثرش
من نی سزای آنم و آنم نمی دهد
گفتند که می دهد همه را خلعت از کرم
خود واقف علمم دل گواهم نمی دهد
ژولیده آمدن به در محتشم چه باک
ای محتشم بدان غیره عطایم نمی دهد
دادم ز سر برآمد و خاجه کرم گشا
کان شیوه ساز دیده نگاهم نمی دهد
ای منعم آخر وا مانده جودت
چندین زمان برآمد و بارم نمی دهد
زاهد کجا و این همه ماتم سرای عشق
ای دهر فانی نی که نشانم نمی دهد