سیّد مرسل

سیّد مرسل
سید مرسل آن چراغ جهان
صاحب وحی آشکار و نهان
خنده آورد آسمان و زمین
چون گشود چشم بر جهان امین
چون بخندید بر جهان نبی
آفتاب سعادت ازلی
آمد از آسمان ندای ولی
چشمه زندگانی ازلی
عالم خاک را نظام دهد
جلوه بوستان و جان نهد
خنده کرد بر جهان چو باغ نبی
جان عالم محمد عربی
آستان درش قبله دوست
بارگاهش ریاض جنّت اوست
شرح حالش فلک مسلّم کرد
پای بر بام چرخ اعظم کرد
اهل این خانه شد همه به مراد
سر به ملک جهان گرفت فریاد
محمد را همه عالم ثنا گفت
چراغ دل به نور جان برافروخت
بر این ره انبیا چون ساربانند
دلیل ره گشای کاروانند
محمد سید و سالار ما شد
گشایش بخش اندر کار ما شد
به نورش هر دو عالم گشن روشن
ز نامش خاک عالم گشت گلشن
ای محمد جمله عقل و دیده ای
شرح حالی کن کز آنکه بنده ای
تو احمد ز نام و نشان برتری
بر آرنده قرآن و پیغمبری
پیشوائی به جهان از بر غیب
باصفای مطلق دور از عیب
کعبه گر روشن شده انوار توست
هر نوای مرغ حق امواج توست
مژده مقدم جان پرور عیسی رسید
دم قوسیش زان موسی رسید
محمد بهترین هر دو عالم
بقای هر دو عالم فخر آدم
فضائل زان گیرم کی توان گفت
محمد آفرینش را نشان گفت
به رحمت باز کرد گنجینه دل
به معراج یقینم سر کند میل
به دل بخش از ثنای خویش محمود
که باشد چشم بر گنجینه مقصود
امید دل به پاین می گمارم
ببخشا زاهدم در کیش خارم